Ήρθε για... λίγκο Μου είπε: "θα γράψω ένα άρθρο και θα φύγκω..." Ευχαριστούμε τον καλό φίλο Luis Figo για το άρθρο. Απολαύστε τον!  Η αλήθεια είναι ένα dejavu το πάθαμε όταν το ακούσαμε. Ήρθαν εικόνες στο μυαλό μας, τουλάχιστον σ’ εμάς τους 35+. Η αρμάδα του Γιάτσεκ… 1983, η δεύτερη μεγάλη περίοδος ανανέωσης του Παναθηναϊκού μετά απ’ αυτή της εποχής Δομάζου. Τι έκανε εκείνη την εποχή ο θρυλικός Γιάτσεκ; Σάρωσε την ομάδα από τα παλιά της υλικά και πήρε ότι καλύτερο κυκλοφορούσε στην Ελλάδα, κρατώντας μόνο τους εργάτες από τους παλιούς. Η ομάδα εκείνη είχε διαμάντια: Σαραβάκος, Ζάετς, Ρότσα, Μαυρίδης, Ταράσης, Δημόπουλος, Καρούλιας, Κυράστας… Το μόνο που έψαχνε ο Βαρδινογιάννης ήταν έναν σοβαρό προπονητή, γνώστη της διδαχής του ποδοσφαίρου, του αθλήματος και της τακτικής. Ο Γκμοχ με τις πρόσφατες δάφνες των επιτυχιών της Εθνικής Πολωνίας, βγαλμένος από μια μεγάλη σχολή ποδοσφαίρου, έμοιαζε ιδανικός. «Ο Παναθηναϊκός φτιάχνει την ομάδα του φέτος, δεν πάει για πρωτάθλημα, δεν μας ενδιαφέρει το πρωτάθλημα» τα πρώτα λόγια του Γκμοχ. Πότε το είπε αυτό; Το 1983, την χρονιά της κατάκτησης του τέταρτου σερί πρωταθλήματος Νταϊφά! Τι να του πεις τώρα; Τίποτα. Αυτή ήταν η απάντηση του κόσμου και γρήγορα δικαιώθηκε! Η μορφή αυτή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, πάνω σ’ ένα παπάκι, τρέχοντας πίσω απ’ τους παίκτες στην προπόνηση, έφτιαξε τον Παναθηναϊκό μια ομάδα στημένη και προπονημένη για Ευρωπαϊκά στάνταρ. Πήρε το νταμπλ, έπαιξε μπαλάρα και αποθεώθηκε απ’ όλο τον κόσμο. «Αφού πήραμε το πρωτάθλημα, τώρα πάμε για το Κύπελλο Πρωταθλητριών» η δήλωση Γιάτσεκ την αρχή της επόμενης χρονιάς. Τρελός και λαοπλάνος, ήταν τα πιο κόσμια απ’ αυτά που άκουσε, ο συμπαθής Πολωνός! Ποιος να πίστευε ότι ο Παναθηναϊκός με τους πιτσιρικάδες θα μπορούσε να προχωρήσει έστω και 2 γύρους νοκ άουτ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών; Αυτός όμως μιλούσε σοβαρά. Λίνφιλντ, η Φέγενορντ του Γκούλιτ, η μεγάλη Γκέτεμποργκ προσκύνησαν όλοι την ομάδα του Γκμοχ. Κι αν δεν υπήρχε ο απαράδεκτος Κάιζερ, ο διαιτητής του Άνφιλντ στο ματς των ημιτελικών με τη Λίβερπουλ…. Μάλλον δεν θα είχε γραφτεί έτσι η μετέπειτα ιστορία του Χέιζελ… Ένα ακυρωμένο γκολ του Ρότσα, ένα καθαρό πέναλτι με αποβολή στον Σαραβάκο έβαζαν τον Παναθηναϊκό 2 φορές μπροστά στο σκορ μέσα στην Αγγλία. Δεν δόθηκε τίποτα απ’ τα δυο. Η Λίβερπουλ πήγε στο Χέιζελ, έχασε μ’ ένα Παπουτσέλειο πέναλτι και μαζί και χάθηκαν και 40 άνθρωποι στις εξέδρες. Ο Γκμοχ για την ιστορία διώχτηκε απ’ τον Παναθηναϊκό για άγνωστους (;) λόγους λίγο μετά απ’ όλα αυτά. Γιατί τα γράφω αυτά; Όχι φυσικά για να αποθεώσω τον υπηρεσιακό μας προπονητή. Η ιστορία είναι ο οδηγός. Ένας σοβαρός προπονητής αναγνωρισμένος και με ταυτότητα προπονητή (!) κι όχι βοηθός, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΊΑΣ γυμναστής, μεταγραφές ουσίας με καλούς Έλληνες και 2-3 κορυφαίους ξένους κι ένας κόσμος που περιμένει γιατί πιστεύει σ΄ αυτό που βλέπει. Η συνταγή είναι απλή. Νομίζω πως η τελευταία σοβαρή τέτοια προσπάθεια ήταν επί Όσιμ. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να λειτουργεί έτσι. Επαγγελματικά στο γήπεδο, με συναίσθημα στην εξέδρα. Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα είναι μια επιλογή ουσίας για την ομάδα. Θα πετύχεις; Κανείς δεν ξέρει. Ποτέ κανείς δεν ξέρει. Ποιος θυμάται ότι ο πρώτος προπονητής που πήρε πρωτάθλημα Ευρώπης με την Πόρτο (την πρώην ομάδα του Φερέιρα) είχε φύγει κακήν κακώς από τον Παναθηναϊκό την ίδια χρονιά; Τόμισλαβ Ίβιτς, 1987. Τον έδιωξε ο Βαρδινογιάννης νωρίς νωρίς γιατί τόλμησε να παίξει 3-5-2 και να δώσει κάτι νέο στο ποδόσφαιρο, τον άρπαξε η Πόρτο και στο τέλος της χρονιάς πανηγύριζε την νίκη στον τελικό του Πρωταθλητριών επί της Μπάγερν! Αν λοιπόν είναι να έρθει ο Φερέιρα και να αρχίσουν μέσα από την ίδια την ομάδα γιατί «αυτός εδώ μας τρέχει», γιατί «καθόμαστε παραπάνω στην προπόνηση για τακτική», γιατί «δεν χρησιμοποιεί αυτόν ή τον άλλον», αφήστε το καλύτερα. Κρατήστε τον Γιάτσεκ κι αρχίστε να καθαρίζετε την ομάδα. Κρατήστε μόνο όσους σκέφτονται και δρουν σαν τον Σισέ και τότε πάρτε έναν άνθρωπο για να κάνει μεγάλο τον Παναθηναϊκό. Οι συνταγές Βαλβέρδε, με καρυδιάς καρύδι να μετεγγράφεται επειδή είναι «παικταράς» δεν χωρούν σε μας και δεν φτιάχνουν μεγάλες ομάδες. Φτιάχνονται προσωρινές ομάδες, μήπως πάρουν κανένα πρωτάθλημα και βγαίνοντας στην Ευρώπη να γελάει ο κόσμος. Την πιο απλή μεταγραφή, την έκαναν τυχαία και φτηνά: Μιραλάς! Σπουδαίος παίκτης, με μέλλον, άφθαρτος! Τα εκατομμύρια του Ριέρα και των υπολοίπων είναι αστεία! Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ψαχτεί με βάση τον μεγάλο προπονητή και την εμπειρία του. Τον δάσκαλο που θα οδηγήσει και την διοίκηση. Να θυμήσω ξανά ποιος μας έρχεται στο μυαλό ή δεν χρειάζεται; Δεν χρειάζεται. Ζοτς δεν υπάρχουν άλλοι. Είναι ένας σ’ όλο τον κόσμο! Η παρουσία του Γκμοχ, έστω για λίγο θα πρέπει να γίνει μάθημα σε κάποιους στην ΠΑΕ. Να πάρουν κάτι απ’ αυτόν τον δάσκαλο στην οργάνωση και στο ποδόσφαιρο. Η ΠΑΕ θέλει «καθάρισμα» πέρα απ’ το αγωνιστικό κομμάτι και σ’ αυτό ο Γκμοχ ξέρει να δώσει φώτα. Κι αν πια έρθει κι ένας Φερέιρα, να βρει πιο στρωτό το δρόμο για τις επιτυχίες του Παναθηναϊκού. Να αποφύγει ξανά στο μέλλον τα φετινά χάλια. Και του καλοκαιριού και του χειμώνα που διανύουμε. Αρκεί να μην πλακωθούμε πάλι με τα Χάμερ και τις Φεράρι και αφήσουμε έναν άνθρωπο να δει το δάσος κι όχι το δένδρο και να δώσει την πίστη και τις γνώσεις του σε παίκτες και κόσμο. Όπως κάποτε ο Γιάτσεκ, ελπίζοντας να μην βρεθεί κανένας καπετάνιος της κακιάς ώρας πάλι να τον διώξει γιατί δεν κάνει τις σωστές αλλαγές. |
Καταπράσινος....Louis Figo
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου