Πρόκειται απλά να εκφράσω κάποιες προσωπικές μου διαπιστώσεις για αγωνιστικά ζητήματα, αφού λόγω του ότι δε βρήκα εισητήριο, μπόρεσα να δω από την τηλεόραση κάποια πράγματα με πιο "καθαρή" ματιά.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε αυτήν την ομάδα, σε αυτόν τον προπονητή και σε αυτούς τους συγκεκριμένους παίκτες που όσους τίτλους κι αν μας έφεραν και φέρνουν, ένα πράγμα μας έμαθαν άριστα: να έχουμε μάθει να χάνουμε με αξιοπρέπεια, όποτε -σε ελάχιστες εξαιρέσεις- συμβαίνει κι αυτό...Σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με τους οπαδούς του ποδοσφαιρικού χουντολυμπιακού των πέτσινων πρωταθλημάτων και του βρώμικου μπασκετικού Ολυμπιακού του Ιωαννίδη....
Ομολογώ ότι δεν περίμενα την ήττα στο ντέρμπυ του μπάσκετ. Οι λόγοι ήταν κυρίως αγωνιστικοί και δε βασίζονταν στην παράδοση ή στο πολύ φανατικό κλίμα που επρόκειτο να υπάρχει λόγω της "επιστροφής-υποδοχής" Σπανούλη. Στα μάτια μου ο Ολυμπιακός είχε και έχει το χειρότερο ρόστερ των τελευταίων ετών και έτσι θεωρούσα βέβαιη τη νίκη μας. Τον δε Ιβκοβιτς? Τον θεωρώ δάσκαλο αλλά προπονητή άλλης δεκατίας με παρωχημένες αντιλήψεις και ξεπερασμένο. Μοναδικό ενδεχόμενο ήττας έβλεπα μόνο στην περίπτωση που υποτιμούσαμε υπερβολικά τον αντίπαλο. (σε ένα μικρό βαθμό ίσως να έγινε). Ωστόσο, προχτές ο Παναθηναϊκός ήταν αγνώριστος. Με κακές έως κάκιστες επιθέσεις, βεβιασμένες χωρίς καθαρό μυαλό, ένα επιθετικό τομέα που δεν είχε οργάνωση και τις επιθέσεις να εκδηλώνονται στο ρούκου. Και αναφέρομαι στην επίθεση, αφού εκεί κρίθηκε το παιχνίδι (ο Ολυμπιακός θα έβαζε σίγουρα πάνω από 62-65 πόντους στο ΟΑΚΑ).
Εκείνα τα πράγματα που έχω ξεχωρίσει για να αναφέρω είναι τα εξής:
1) Δεν περίμενα ότι ο Παναθηναϊκός θα χτυπηθεί από το ίδιο το δικό του το όπλο: το πικ εντ ρολ.....Ξαφνικά ο Ολυμπιακός με πολύ χειρότερους παίκτες από πέρσυ, έφτασε να παίζει τρομερά το πικ εντ ρολ και αυτό μας ξάφνιασε. Κι αν αυτό το σκηνικό παλεύεται με την έννοια ότι ο γαύρος έχει πλέον ξεκάθαρα προπονητή, για τον Παναθηναϊκό μας εξέπληξε απίστευτα.. Να μη μπορεί να κάνει μια επίθεση από τις γνωστές που αφήνουν σύξυλλο τον αντίπαλο, από αυτές που το ξεμαρκάρισμα των πιστολιών-τριποντέρ μας είναι μια εύκολη επιχείρηση ρουτίνας. Ο Παναθηναϊκός σκόπιμα ή μη εγκατέλειψε τον τρόπο παιχνιδιού με τρίποντα. Δε μπορούσε ή έτσι ήταν η προσχεδιασμένη τακτική? Ποιος να ξέρει...Το κυριότερο συμπέρασμα είναι ότι ο Ίβκοβιτς ήταν διαβασμένος και η ομάδα του αρκετά γυμνασμένη, ώστε να μπορεί να κουμαντάρει τα πικ εντ ρολ που είναι σήμα κατατεθέν μας. Σίγουρα κάποιοι θα πουν ότι έφυγαν παίκτες κλειδιά στο στυλ αυτό παιχνιδιού (Σάρας, Σπανούλης, Πέκοβιτς). Αλήθεια είναι αυτό με τη διαφορά ότι τους αντικατέστησες με παίκτες επίσης "μανούλα" στο πικ εντ ρολ. (Σάτο, Καϊμακόγλου, Μάριτς). Ωστόσο, για όσους έβλεπαν Σιένα ξέρουν ότι ο Σάτο δεν ήταν ο Σταρ της ομάδας, όπως πάμε να τον κάνουμε εδώ, αλλά ένας πολύ πληθωρικός παίκτης που λόγω τρόπου παιχνιδιού ξεχώριζε σε σκοράρισμα και σε πολλούε γενικά τομείς. Ο Σάτο είναι απίστευτα αγαπημένος μου παίκτης από πριν έρθει στον ΠΑΟ, όμως πρέπει να πω ότι δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη και χρειάζεται χρόνο. Είναι ταλαντούχος και πολυδιάστατος. Για τον δε Σάρας από την άλλη νομίζω ότι δεν αντικαταστάθηκε και ότι έχει θέση στην ομάδα (και το λέμε όλοι από το καλοκαίρι νομίζω). Μία καλώς εννοούμενη δόση τρέλας χρειάζεται, δίνει ώθηση και ηθικό, όταν τα προγραμματισμένα συστήματα και οι τακτικές πάνε περίπατο.. όταν καίει η μπάλα...όταν χρειάζεσαι πνεύμα ανυπότακτου, τσαμπουκά και νικητή.....(θυμηθείτε χαρακτηριστικά το καλάθι -εντολή Ζοτς- εκτός ισορροπίας στη λήξη του Γ΄ δεκαλέπτου του τρίτου τελικού στο ΟΑΚΑ πέρσυ, όταν χάναμε με 11 πόντους)
Είπαμε όμως...εμένα με ξάφνιασε το πόσο καλά έπαιξε το πικ εντ ρολ ο Ολυμπιακός, με παίκτες πρώην μπασκετμπολίστες -ηλικιακά και σε κατακόρυφη πτώση τα τελευταία χρόνια εννοώ- (Νεστέροβιτς, Παπαλουκάς). Μπορεί ο Φραγκομπιλ να ήταν σκιά του εαυτού του, ωστόσο οι ασίστ του ήταν πολύ καλές και μετουσιώθηκαν σε πολύ εύκολους πόντους. Ενώ πάντως στα σουτ βάραγε στο γάμο του Καραγκιόζη, οργανωτικά ήταν αρκετά καλός και έκανε ζημιά. Άλλωστε είπαμε ο Διαμαντίδης και μόνο που έπαιξε και ολοκλήρωσε το ματς ήταν από μόνο του ένα θαύμα. Ο Νίκολας επίσης έδειξε σημάδια γρήγορης κούρασης κάθε φορά που βρισκόταν στο παρκέ απόρροια και της δικής του απουσίας από προπονήσεις κα αγώνες.
Γενικά για να μην το κουράζουμε, ο Παναθηναϊκός έπαιζε στο στυλ "το πνεύμα πρόθυμο , η σαρξ ασθενής" και στο τέλος υπέκυψε στα τραύματά του.
Για μένα εν τέλει, ξεκάθαρα έχασε ο Παναθηναϊκός παρά κέρδισε ο Ολυμπιακός και αυτό το ξέρουν βαθιά μέσα τους όλοι όσοι κόκκινοι δημοσιογράφοι και φίλαθλοι πανηγύριζαν σήμερα, όπως οι επιστήμονες όταν ανακοινώνουν στο κοινό ένα πάρα πολύ σπάνιο αστρονομικό γεγονός που εμφανίζεται και θα γίνει ορατό κάθε μια φορά στη χιλιετία. Βεβαίως, από την άλλη πλευρά ίσως πρέπει να σκεφτούμε ότι έβαλε το χέρι του και ο Ίβκοβιτς (που τον μισώ αφάνταστα), αρκεί να σκεφτούμε ότι με τον Γιαννάκη χτες ο Ολυμπιακός ακόμη και με μια τέτοια άσχημη εμφάνισή μας, δεν πρόκειται να κέρδιζε....
2) Τελικά έχω την εντύπωση πως το ότι παίζουμε με δύο διαφορετικές ομάδες σε Ελλάδα και Ευρώπη μας επηρέασε. Αν κοιτάξει κανείς τα στατιστικά ως προς τις ατομικές επιδόσεις θα καταλάβει ότι ο Παναθηναϊκός παίζει με διαφορετικό τρόπο στις δύο διοργανώσεις. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι: Στην Ελλάδα πρώτοι μας σκόρερ είναι κατά σειρά οι Βουγιούκας, Σάτο, Καλάθης, Καϊμακόγλου, Περπέρογλου και Τέπιτς, ενώ στην Ευρωλίγκα οι Διαμαντίδης, Σάτο, Μπατίστ, Περπέρογλου, Νίκολας και Φώτσης. Με άλλα λόγια ο Παναθηναϊκός ξεκουράζει παίκτες στο ελληνικό πρωτάθλημα (αυτό είναι ξεκάθαρο αν αναλύσει κανείς και τους χρόνους συμμετοχής των παικτών) και προσπαθεί να βάζει ό,τι καλύτερο διαθέτει στην Ευρώπη. Αυτό το περίεργο ροτέισον ίσως να μη βοηθά να δέσει η ομάδα και να κάνει "κουλές" ήττες όπως με το γαύρο, τη Βαλένθια. Ύπο μια έννοια άλλωστε, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί μια "νέα" ομάδα που χρειάζεται χρόνο να βρει τα πατήματά της. (αναφέρομαι στις θέσεις 1,2 κυρίως)
Είμαστε μόλις στην μέση της σεζόν και χάθηκε απλά μια μάχη. Συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι, αφού η συγκεκριμένη ομάδα έτσι μας έχει διδάξει να συμπεριφερόμαστε. Οι συγκυρίες, η ατυχία (τραυματισμοί-ασθένειες) και η βλακεία κάποιων που πετάνε φωτοβολίδες και σημαδεύουν με λέιζερ, ευνόησε την άμπαλη ομάδα που έπαιζε χωρίς άγχος αφού ήταν χαμένη από χέρι. Αφήστε τους να φτιάξουν κανά ανούσιο λάβαρο ακόμη για να κρεμάσουν στον ουρανό του ΣΕΦ και να μαζεύονται να το θαυμάζουν με γυαλιά 3D, όπως συμβαίνει με τις σπάνιες εκλείψεις πανσελήνου....
Τα λέμε
Φρέντο Καπουτσίνο
Υ.Γ ΠΡΟΕΔΡΕ ΚΟΤΖΑΜ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ...ΧΑΘΗΚΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΧΑΠΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΓΚΑΙΡΑ ΚΑΛΑ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ? (ΠΛΑΚΙΤΣΑ ΚΑΝΩ)
Υ.Γ 2 ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ GAYΡΟΥΣ ΠΟΥ ΒΓΗΚΑΝ ΣΑΝ ΤΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ,ΠΟΥ ΣΑΣ ΤΑ ΚΑΝΑΝ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΔΥΟ ΓΚΡΟΥΠ ΣΤΟ FACEBOOK ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΚΑΘΕ 7 ΑΓΩΝΕΣ:
α) "Θέλω Κι Εγώ Να χει 365 μέρες το χρόνο ίωση ο Διαμαντίδης"
β) "Νa fwtagwgithei o Pireas-Kerdisame epitelous sto OAKA"
Υ.Γ 3 Ο Παναθηναϊκός και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης αφιερώνουν στα σαλιγκαράκια:
ΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΑΠΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΑΠΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ, ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ.......ΜΠΕΕΕΕ!!
Υ.Γ 4 Φήμες λένε ότι ο Ολυμπιακός ψάχνει ομάδα από το ΝΒΑ για να γιορτάσει σε φιλικό ματς την προχτεσινή νίκη
Υ.Γ 5 Στο καρναβάλι του Μοσχάτου θα περαλάσει άρμα καρνάβαλου με τη φάτσα του Μπουρούση ως ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης στην ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού....για το σπάνιο και μοναδικό κατόρθωμα...
Y.Γ 6 Mην τρέφετε αυταπάτες...πάλι θα σας μουρλάνουμε στις φάπες...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου