ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...by Freddo Cappuccino

O ΜΕΓΑΛΟΣ Gary Moore έφυγε  και δυστυχώς δεν είναι πια εδώ.
Ο Παναθηναϊκός όμως είναι!
Με τα τραγούδια του πρώτου μελαγχολούσαμε γλυκά.
Με τα διοικητικά και αγωνιστικά τερτίπια του δεύτερου δεν ξέραμε πως να αντιδράσουμε......

Κι έτσι -φυσιολογικότατα- είχαμε όλοι σαστίσει.
Την ίδια ώρα που:
*στο βάθος του μυαλού μας και στο υποσυνείδητό μας είχαμε μείνει (ακόμα) στο άτυχο ματς με την ΑΕΚ, μη μπορώντας να πιστέψουμε ακόμη και μετά από 4 μέρες τι συνέβη
*το αντίπαλο δέος, το καμάρι του Πειραιά εξακολουθεί να παίζει φιλικά και να χει πρώτο σκόρερ στο πρωτάθλημα τον παιχταρά FRIENDLY OWNGOAL
*την ώρα που πιστεύαμε ότι η ομάδα το πιθανότερο είναι να "άδειασε" ψυχολογικά, με τον τρόπο που έγινε ο αποκλεισμός....
ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Ο Παναθηναϊκός για δεύτερη σερί φορά έδειξε φοβερά συμπαγής. Δεν έπαιξε κάτι σπουδαίο -εξάλλου το θέαμα σπανίζει στην Ελλάδα- όμως ήταν ΟΜΑΔΑ.
Είχε ψυχολογικά χαρίσματα σήμερα στην Τούμπα. Εγώ σ΄ αυτά θα σταθώ, άλλωστε περί αγωνιστικών θεμάτων, ο καθένας μπορεί να διαβάσει  τι έγινε μέσες άκρες.
Ο λόγος που αναθαρρήσαμε είναι γιατί οι παίκτες μας, που τους εγκατάλειψαν όλοι (και φυσικά πρώτοι εμείς, μετά τα αμέτρητα ποτήρια δηλητήρια που μας κέρασαν), δείχνουν πρωτόγνωρο -για φέτος- εαυτό....
Ξαφνικά, παίκτες νωθροί και οκνηροί όπως ο Σπυρόπουλος, μπορεί να αποβάλλονται (βλακωδώς και αδίκως ταυτόχρονα), ωστόσο...έχουν νεύρο. Βρίζουν αντιπάλους και διαιτητές on camera....
Ξαφνικά ο -επιεικώς- μέτριος παίκτης ονόματι Καντέ, μεταμορφώνεται σε κάτι μεταξύ Λούσιο και Καναβάρο και δε μιλάω μόνο αγωνιστικά. Μιλάμε για αυταπάρνηση και πάθος που λιώνει σίδερα. Μιλάμε για άρχοντα.
Ξαφνικά, παίκτες που σύμφωνα με τα δημοσιεύματα δεν μιλάνε καν μεταξύ τους, γίνονται μαλλιά κουβάρια στο γκολ και φαίνεται πως είναι "ένας για όλους και όλοι για έναν". Σε κάθε αφορμή μέσα στο παιχνίδι....Σε κάθε φάση.
Όλα αυτά μας έκαναν να έχουμε ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, και οι γαύροι την ουρά στα σκέλια.
Διότι ίσως τελικά δεν είμαστε κλινικά νεκροί. Ίσως πρέπει να το σκεφτούν οι συγγενείς και οι γιατροί να μη δώσουν εντολή να βγουν τα καλώδια του μηχανήματος τεχνητής υποστήριξης από την πρίζα.
Εγώ πραγματικά δεν περίμενα τέτοιο σθένος από τον Παναθηναϊκό. Κι όμως και οι παίκτες άνθρωποι πρέπει να είναι, βλέπουν φαίνεται τα όργια της παράγκας και των παραρτημάτων και πεισμώνουν.
Και άμα κάνεις και 5-6 ώρες τη μέρα παρέα και προπόνηση με το Σισέ παραδίπλα, ε τότε του πούστη....κάτι σε αρχηγικό και τσαμπουκαλίδικο θα μεταγγιστεί στο αίμα σου. Δε μπορεί....
Μιλώντας για το Σισέ....τι να πούμε τώρα. ΄Ήταν διακριθείς αν και εκτός αποστολής.
Στο ημίχρονο φεύγει από τα επίσημα, όπου καθόταν, και όλο το δεύτερο ημίχρονο το είδε από τον πάγκο, συμμετέχοντας στο ματς επευφημώντας και ενθαρρύνοντας τους συμπαίκτες του.
Εγώ ήμουν κατά τις κλωνοποίησης, αλλά με αυτόν τον τύπο πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά...γιατί απλούστατα ο Θεός το σπάσε το καλούπι....Οπότε....
Ευχαριστούμε όλους όσους αγωνίστηκαν με οποιοδήποτε τρόπο για το αποτέλεσμα στην Τούμπα. Εμείς τους κράζαμε, εμείς οφείλουμε να τους δώσουμε κάτι να πιουν να δροσιστούν πριν τα τελευταία μέτρα στο μαραθώνιο. Το αξίζουν γιατί έβγαλαν μαχητικό εαυτό στο γήπεδο, εικόνα ομάδας που διψάει για να αποδείξει πράγματα. Και σήμερα και με το ΑΕΚΑΚΙ.
Σαφώς και είναι αρκετά αργά, όμως οφείλουμε όλοι να παλέψουμε ξανά μαζί. Τουλάχιστον να πιέσουμε όσο δεν πάει....Και πού ξέρεις....
Μακάρι να γκελάρουν με τον Άρη οι γαύροι και μετά η Κούλα με 40-50.000 κόσμο δύσκολα θα την ξαναγλιτώσει...Κάτι χρωστάμε και σαυτήν, που έβγαλε γλώσσα (ΕΛΕΟΣ!)

Τα λέμε
Φρέντο Καπουτσίνο


Y.Γ Άσχετο: Γαμώτο μπορεί να είναι ό,τι είναι ο Γκοβού, αλλά δεν τον πάει με τίποτα η ρουφιάνα η τύχη....
Υ.Γ 2 ΔΥΟ "R" ΓΙΑ ΤΟΝ GARY ΜΟΟΡΕ
Respect και R.I.P