ΠΑΟ: ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ ΜΑΖΙ....

Για άλλη μια φορά, μετά το χθεσινοβραδινό αγώνα μπάσκετ, εμείς οι Παναθηναϊκοί βιώσαμε άλλοι συνειδητά και άλλοι υποσυνείδητα το αίσθημα της χαρμολύπης.

Χαρά και υπερηφάνεια για την μπασκετική ομάδα και απέραντη λύπη όταν την λαμβάνεις ως μέτρο σύγκρισης με την ποδοσφαιρική. Είναι κατάσταση ομολογουμένως περίεργη, το ένα σου «παιδί» να χαροπαλεύει διασωληνωμένο στην εντατική και το άλλο υγιέστατο να πηγαίνει για το έβδομο «μεταπτυχιακό»….

Δεν ανακαλύπτω και καμιά Αμερική με αυτά που θα γράψω, ωστόσο τις μέρες αυτές που ταλαιπωρούμαστε για πολλοστή (εύχομαι για τελευταία) φορά από την μανία διάλυσης του Παναθηναϊκού από τον παρκαδόρο ραλίστα, καλό θα ήταν μέσω μιας σύγκρισης ανάμεσα στην ποδοσφαιρική και μπασκετική ομάδα του Τριφυλλιού, να καταλάβει και ο τελευταίος αμετανόητος για ποιο λόγο θεωρείται το άτομο αυτό επικίνδυνο για τον Παναθηναϊκό και γιατί είναι μισητό κατά συντριπτικό ποσοστό στις τάξεις των φιλάθλων και οπαδών μας.

-Καταρχήν, υπάρχουν οι  επενδύσεις που έχουν γίνει στη μπασκετική ομάδα. Μπορεί τα αθλήματα να διαφέρουν, ωστόσο η νοοτροπία μιας διοίκησης είναι αυτή που μετράει.

Στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟ μάθαμε για ισολογισμούς και ελλείμματα, την ώρα που στο μπάσκετ κανείς δεν αναρωτιέται ποτέ για τα ζητήματα αυτά. Και γω ρωτάω: πού θα βρισκόμασταν στο μπάσκετ και θα είχαμε 6 ευρωπαϊκά εάν οι Αφοί Γιαννακόπουλοι στο μπάσκετ είχαν ευαγγέλιο τον ισολογισμό και τα νούμερα όπως ο Τζίγγερ?

Το θέμα δε χρίζει ιδιαίτερης ανάλυσης, το καταλαβαίνει κι η κουτσή Μαριά…ννα.

-Η οικογένεια Βαρδινογιάννη στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό δεν προσέφερε τίποτε στο θέμα του γηπέδου. Το γήπεδο για μια ομάδα, είναι εφαλτήριο προόδου. Το είδαμε με τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο, αλλά και με τον μπασκετικό Παναθηναϊκό που μπορεί να μην είναι ιδιόκτητο, ωστόσο είναι  απτα κορυφαία της Ευρώπης. Οι μεγάλες ομάδες παίζουν σε «μεγάλα» γήπεδα. Θυμηθείτε πόσο «έπεσε» ως κύρος και στην προσέλκυση μεγάλων παικτών  η ομάδα όταν μετακομίσαμε για λίγο στο κλειστό του Σπόρτινγκ.

- Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι ένας οργανισμός που σφίζει από υγεία σε όλα τα επίπεδα. Φέρεται με αξιοπρέπεια στους βετεράνους, τιμάει τους εν ενεργεία παίκτες και δεν τους δίνει στεγνά στον κόσμο με την πρώτη αποτυχία, για την οποία ίσως φταίει η διοίκηση ή ο προπονητής. Οι παίκτες κρίνονται δίκαια και δε θεωρούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι με το παραμικρό. Αυτά όλα φυσικά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο που λειτουργούσε η ΠΑΕ επί Τζίγγερ.

-Ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ έχει μια διοίκηση που θαρρείς ότι θα έπαιζε μέχρι μπουνιές με τον αντίπαλο παράγοντα, διαιτητή, διοικούντα (μην πω και αθλητή ή προπονητή που λέει ο λόγος). Η προστασία μιας ομάδας σε αγωνιστικά ή μη ζητήματα είναι βασικό συστατικό για τις επιτυχίες, καθώς εκτός των άλλων δημιουργούν θετική αύρα και ψυχολογία στους παίκτες και τους φιλάθλους. Μπορεί κάποιοι Παναθηναϊκοί να λένε: «εμείς δε θέλουμε τέτοια πρωταθλήματα», η ψυχούλα τους όμως το ξέρει πώς περνάει η ρημάδα η Κυριακή βράδυ 17 χρόνια τώρα με τα διαιτητικά όργια του Ολυμπιακού και τις παράγκες. Η ψιχούλα τους το ξέρει και το «κλάμα» που έπεφτε όταν τα σήκωναν οι κόκκινοι στο μπάσκετ με τους τσαμπουκοτραμπουκισμούς του Ιωαννίδη και του Σαλονίκη. Φυσικά και δεν θέλουμε τα βρώμικα και κάλπικα πρωταθλήματα των λιμανίσιων….άλλο αυτό όμως και άλλο επί Πατέρα να μας παίζουν 50-50 ή 55-45 και να αισθανόμαστε ότι μας παίζουν 90-10 υπέρ μας, επειδή έτσι μας συνήθισε  η οικογένεια Βαρδινογιάννη (που ευχαριστεί τον Πέτρο Κόκκαλη για τις ευεργεσίες του στο ελληνικό ποδόσφαιρο).

-Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι ένα απάνεμο λιμάνι που προστατεύει και προστατεύεται από κάθε παίκτη, προπονητή, φίλαθλο και διοικούντα.  Όλοι μαζί αυτοί οι παράγοντες είναι μια γροθιά. Έτσι, οι κραδασμοί των αποτυχιών απορροφούνται γρήγορα. Ο φίλαθλος και ο οπαδός δεν στοχοποιείται. Νιώθει ευγνωμοσύνη και γίνεται δέκτης ευγνωμοσύνης από τη διοίκηση, τον προπονητή και τους παίκτες. Αυτά όλα ονομάζονται ΥΓΕΙΑ. Προσωπικά, θεωρώ μεγαλύτερη στιγμή ακόμη και από τις κατακτήσεις τίτλων, όταν οι εκατοντάδες οπαδοί μας πήγαν σε προπόνηση στο ΟΑΚΑ να συμπαρασταθούν στον Ομπράντοβιτς και τους παίκτες μετά τον προ διετίας πρόωρο ευρωπαϊκό αποκλεισμό.

Για να μη μακρυγορώ, αυτά είναι μόνο μερικά ενδεικτικά παραδείγματα του ΥΓΙΟΥΣ προτύπου ΟΜΑΔΑΣ που προβάλλει ο μπασκετικός Παναθηναϊκός, η κορυφαία ελληνική ομάδα σε όλα τα σπορ στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.

Ο τρόπος που διοικήθηκε έπρεπε να είναι φάρος και για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, όμως εκεί ο μεγαλομέτοχος και  οι παρατρεχάμενοι συμβουλάτορες έβλεπαν μόνο άλλη μια εταιρεία……Όμως ούτε καν ως τέτοια δεν την διοίκησαν……

Τα αποτελέσματα γνωστά και στις δύο περιπτώσεις.

ΤΑ ΛΕΜΕ

Ο ΦΙΛΟΣ ΣΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ-ΦΡΕΝΤΟ

Υ.Γ 1 Δεν είμαι από τους λεγόμενους «μπασκετικούς» Παναθηναϊκούς φιλάθλους. Κάθε άλλο, αν και έχω παρακολουθήσει διαχρονικά την ομάδα μπάσκετ.

Υ.Γ 2 Το άρθρο αυτό θα ήθελα να μην θεωρηθεί αγιογράφημα των  Αφών Γιαννακόπουλων, για τους οποίους πιστεύω ότι δεν πρόσφεραν όσα μπορούσαν στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, αφού κάποιες «κακές» συναναστροφές τους αποπροσανατόλισαν…..