"ΟΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΝΙΚΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΙΚΕΣ........."

.....και τωρα υποτιθεται πως εγω πρεπει παλι να γραψω κατι για τον αγωνα.......αντι να καθομαι να σκοτιζομαι μηπως θα ηταν πιο σκοπιμο να παρω (σχεδον τυχαια) ενα οποιοδηποτε ντερμπυ με το γαυρο των τελευταιων αρκετων ετων, και να κανω αναπαραγωγή?......Τι δεν καταλαβαινετε?
Κοινη συνισταμενη η κωλοφαρδια σε πρωτο βαθμο και η επιστημονικη διαιτησια σε δευτερο....οι απειρες χαμενες ευκαιριες του Παναθηναικου...

Όταν εισαι στη μερα σου, στην καλυτερη να παρεις ισοπαλια.......οταν δε βλεπεσαι να χανεις εμφατικα......οταν εισαι στοιχειωδως καλος να συνομωτει το συμπαν και ο διαιτητης και να ερχονται τα πανω-κατω.

Μηπως αυτη δεν ειναι και η ιστορια του σημερινου αγωνα? Στο δευτερο ημιχρονο αναφερομαι φυσικα (για να μη σας τρελανω κιολας σε σχεση με οσα εγραφα στο πρωτο ημιχρονο μεσα απο το γηπεδο). Αλλη μια απο Ντερμπισαιρ.......απο ματς στο τηγανι με σκορερ Νντοι.....και ποσα ακομη αραγε που εχω χασει το λογαριασμο......με μια και φωτεινη εξαιρεση που να επιβεβαιωνει τον κανονα (με Παπ-Σαλπι στο 90 στο τηγανι).

Ιστορικη μερα η σημερινη αναμφίβολα. Ειδαμε ιστορικη χορογραφια, με μονη ιστορικη ανακριβεια -οπως στην ταινια "καλωσηρθε το δολαριο" πως ο ναυτης ήταν μαυρος και προφανως ο εκτος στολος απαρτιζοταν κυριως απο τετοιους αν κρινω απο την τυχη των  Gayρων και σημερα
Ιστορικη μερα διοτι ειδαμε μετα απο πολλα χρονια παικτες μας να κλαινε στο χορταρι (φυσικα και αυθεντικα)
Ιστορικη μερα διοτι ενα γηπεδο (ανεξαιρετως Θ13 και μη) να μη φευγει απο το γηπεδο και να αποθεωνει σαν να κερδισες με 3-0, σαν να εισαι ενας ποδοσφαιρικος εξαστερος.
Ο ανεμος της υγειας ειναι αυτος που μου μενει και οτι ισως τελικα ξαναδω τον αγαπημενο μου Κυργιακο στον Παναθηναικο, μονο που δε θα λεγεται ετσι, θα λεγεται Ρισβανης.
Θα ξαναδω τον Καρνεζη μου, που δε θα λεγεται ετσι αλλα Καπινο. Θα δω παλι ενα Σειταριδη, που λεγεται Μαρινακης.......Θα δω ενα Βοκολο που θα λεγε
ται Τριανταφυλλοπουλος.......

"Τα ωραιοτερα πραγματα στη ζωη, δεν ειναι πραγματα", λεει το μοντερνο μοτό, όμως θα το παραφραζα ως εξης: "ΟΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΝΙΚΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΙΚΕΣ........."

Ο Παναθηναικος κερδιζει μερα με τη μερα νεους καλους ποδοσφαιριστες, πραγματικους Παναθηναικους που το λεει η καρδια τους και κυριως πανω σε στερεες βασεις, αφου δεν ειναι προιοντα προπαγανδας (οπως με καποιους κοκκινους παικτες που τους φουσκωνουν τα μιντια)

Οσο για τη διαιτησια, ήθελα να πω ότι φαινομενικα δεν εχει επιρροη στο αποτελεσμα, να μου επιτρέψετε όμως (σαν ενας ανθρωπος που βλεπω ερασιτεχνικο ποδοσφαιρο, που ειναι η αλφαβητα, απο τα 12 μου) να πω ότι μας εσφαξε με το μπαμπακι....


YΓ 1  Αμα ημουν κλεφτρονι θα περιμενα μια φορα το χρονο να κονομαω επι ντερμπυ στη λεωφορο... ολη η μπατσαρια της χωρας φυλαγε την ομαδα του κρατος.... σκηνες αηδιας παραταγμενα τα ματς στα πλαγια οπως οταν φυλανε τους 300 ευεργετες μας στη βουλη

ΥΓ 2 Ανακοινωση·
Το συνθημα: Παιξτε μπαλα με των γαυρων τα κεφαλια αντικαθισταται ως εξης:
"Καντε μαγεια στων γαυρων την κωλοφαρδια"

AΡΡΩΣΤΙΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΗ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ (ΠΟΥ) ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Ένα από τα πράγματα που με εκνεύριζαν αφάνταστα όταν ήταν να «φύγουν»  το Σισσέ, ήταν οι εκφράσεις του στυλ «ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από πρόσωπα» και κάτι τέτοια που αράδιαζαν διάφοροι τυχάρπαστοι στα social media.

Kάπως έτσι αισθανόμουν και στη φυγή του Ζοτς το καλοκαίρι, που γινόταν ακριβώς το ίδιο σκηνικό και για άλλη μια φορά σήκωνα τα χέρια ψηλά.

Είναι τρομερό το πώς δε μπορούν κάποιοι να συλλάβουν το αυτονόητο. Φυσικά και ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από πρόσωπα, όμως αυτό είναι σε ιδεολογικό-θεωρητικό επίπεδο γιατί επί της ουσίας ο Παναθηναϊκός (και κάθε ομάδα) σε όλη τη μακρόχρονη παρουσία του, γιγαντώθηκε, καταξιώθηκε και δομήθηκε πάνω σε συγκεκριμένα πρόσω πα. Το όνομα του έφτασε στα πέρατα της γης  βασιζόμενο σε πρόσωπα  ηγετικά. Είναι τα πρόσωπα που έφεραν τίτλους.  Τα πρόσωπα που γέννησαν νέους Παναθηναϊκούς φιλάθλους.

Με κάτι τέτοια πρόσωπα (π.χ Δομάζος, Σαραβάκος, Σισέ, Ομπράντοβιτς) ο Παναθηναϊκός στο βάθος των ετών έγινε ταυτόσημος. Ούτε παραπάνω, ούτε παρακάτω. ΙΣΟΔΥΝΑΜΙΑ.

Τώρα που φτάνει η ώρα να υποδεχτούμε πάλι το Τζιμπρίλ, θυμήθηκα αυτές τις πικρές στιγμές του αποχαιρετισμού και τα λόγια κάποιων Παναθηναϊκών που με πλήγωναν  σχεδόν όσο και η φυγή (διωγμός επί της ουσίας) του Σισσέ.  Και θυμήθηκα αυτά τα λόγια όχι μόνο απλά επειδή έτσι συμβαίνει πάντα σε κάποια επιστροφή, αλλά για να δείξω ακριβώς ότι η πιθανότατη πια επιστροφή του παίκτη δε θα έχει μόνο αγωνιστικά οφέλη. Αυτό το σκέλος σε πρώτη φάση βλέπω να είναι το λιγότερο (τουλάχιστον άμεσα) στο οποίο θα προσφέρει ο Τζιμπρίλ.  Θα προσφέρει στη συσπείρωση, στο πάτημα ένος κουμπιού restart (format από το καλοκαίρι εύχομαι σε όλα τα κακώς κείμενα), στη γέννηση νέων Παναθηναϊκών όπως την πρώτη φορά, στην τόνωση του ηθικού, στην προσέλκυση κόσμου στο γήπεδο, στην ενίσχυση του ονόματος του Παναθηναϊκού στο διεθνές στερέωμα που πήρε την κατιούσα τελευταία (αγωνιστικά-οικονομικά)…..

Και μόνο το γεγονός ότι παρά τα όσα συμβαίνουν σε Παναθηναϊκό και οικονομικο-πολιτικό-κοινωνικό επίπεδο, το «Βενιζέλος» ίσως βουλιάξει πιο πολύ απτην πρώτη φορά, δείχνει πολλά…..

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ. ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΤΥΧΑΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ. ΟΠΩΣ Ο ΤΖΙΜΠΡΙΛ ΣΙΣΣΕ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΤΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΣΑ ΑΝΕΦΕΡΑ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ, ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ Η ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΤΑΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΕΝΑ ΦΩΣ ΝΑ ΑΧΝΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΤΟΥΝΕΛ ΤΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ ΠΟΥ ΕΝΤΑΘΗΚΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.

ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗΣ ΑΥΤΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ Ο ΣΙΣΣΕ ΔΕ ΘΑ ΛΑΜΒΑΝΕ ΜΕΡΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΠΛΑΝΟ…ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ…..

ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΕΝΤΟ

ΠΑΟ: ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ ΜΑΖΙ....

Για άλλη μια φορά, μετά το χθεσινοβραδινό αγώνα μπάσκετ, εμείς οι Παναθηναϊκοί βιώσαμε άλλοι συνειδητά και άλλοι υποσυνείδητα το αίσθημα της χαρμολύπης.

Χαρά και υπερηφάνεια για την μπασκετική ομάδα και απέραντη λύπη όταν την λαμβάνεις ως μέτρο σύγκρισης με την ποδοσφαιρική. Είναι κατάσταση ομολογουμένως περίεργη, το ένα σου «παιδί» να χαροπαλεύει διασωληνωμένο στην εντατική και το άλλο υγιέστατο να πηγαίνει για το έβδομο «μεταπτυχιακό»….

Δεν ανακαλύπτω και καμιά Αμερική με αυτά που θα γράψω, ωστόσο τις μέρες αυτές που ταλαιπωρούμαστε για πολλοστή (εύχομαι για τελευταία) φορά από την μανία διάλυσης του Παναθηναϊκού από τον παρκαδόρο ραλίστα, καλό θα ήταν μέσω μιας σύγκρισης ανάμεσα στην ποδοσφαιρική και μπασκετική ομάδα του Τριφυλλιού, να καταλάβει και ο τελευταίος αμετανόητος για ποιο λόγο θεωρείται το άτομο αυτό επικίνδυνο για τον Παναθηναϊκό και γιατί είναι μισητό κατά συντριπτικό ποσοστό στις τάξεις των φιλάθλων και οπαδών μας.

-Καταρχήν, υπάρχουν οι  επενδύσεις που έχουν γίνει στη μπασκετική ομάδα. Μπορεί τα αθλήματα να διαφέρουν, ωστόσο η νοοτροπία μιας διοίκησης είναι αυτή που μετράει.

Στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟ μάθαμε για ισολογισμούς και ελλείμματα, την ώρα που στο μπάσκετ κανείς δεν αναρωτιέται ποτέ για τα ζητήματα αυτά. Και γω ρωτάω: πού θα βρισκόμασταν στο μπάσκετ και θα είχαμε 6 ευρωπαϊκά εάν οι Αφοί Γιαννακόπουλοι στο μπάσκετ είχαν ευαγγέλιο τον ισολογισμό και τα νούμερα όπως ο Τζίγγερ?

Το θέμα δε χρίζει ιδιαίτερης ανάλυσης, το καταλαβαίνει κι η κουτσή Μαριά…ννα.

-Η οικογένεια Βαρδινογιάννη στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό δεν προσέφερε τίποτε στο θέμα του γηπέδου. Το γήπεδο για μια ομάδα, είναι εφαλτήριο προόδου. Το είδαμε με τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο, αλλά και με τον μπασκετικό Παναθηναϊκό που μπορεί να μην είναι ιδιόκτητο, ωστόσο είναι  απτα κορυφαία της Ευρώπης. Οι μεγάλες ομάδες παίζουν σε «μεγάλα» γήπεδα. Θυμηθείτε πόσο «έπεσε» ως κύρος και στην προσέλκυση μεγάλων παικτών  η ομάδα όταν μετακομίσαμε για λίγο στο κλειστό του Σπόρτινγκ.

- Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι ένας οργανισμός που σφίζει από υγεία σε όλα τα επίπεδα. Φέρεται με αξιοπρέπεια στους βετεράνους, τιμάει τους εν ενεργεία παίκτες και δεν τους δίνει στεγνά στον κόσμο με την πρώτη αποτυχία, για την οποία ίσως φταίει η διοίκηση ή ο προπονητής. Οι παίκτες κρίνονται δίκαια και δε θεωρούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι με το παραμικρό. Αυτά όλα φυσικά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο που λειτουργούσε η ΠΑΕ επί Τζίγγερ.

-Ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ έχει μια διοίκηση που θαρρείς ότι θα έπαιζε μέχρι μπουνιές με τον αντίπαλο παράγοντα, διαιτητή, διοικούντα (μην πω και αθλητή ή προπονητή που λέει ο λόγος). Η προστασία μιας ομάδας σε αγωνιστικά ή μη ζητήματα είναι βασικό συστατικό για τις επιτυχίες, καθώς εκτός των άλλων δημιουργούν θετική αύρα και ψυχολογία στους παίκτες και τους φιλάθλους. Μπορεί κάποιοι Παναθηναϊκοί να λένε: «εμείς δε θέλουμε τέτοια πρωταθλήματα», η ψυχούλα τους όμως το ξέρει πώς περνάει η ρημάδα η Κυριακή βράδυ 17 χρόνια τώρα με τα διαιτητικά όργια του Ολυμπιακού και τις παράγκες. Η ψιχούλα τους το ξέρει και το «κλάμα» που έπεφτε όταν τα σήκωναν οι κόκκινοι στο μπάσκετ με τους τσαμπουκοτραμπουκισμούς του Ιωαννίδη και του Σαλονίκη. Φυσικά και δεν θέλουμε τα βρώμικα και κάλπικα πρωταθλήματα των λιμανίσιων….άλλο αυτό όμως και άλλο επί Πατέρα να μας παίζουν 50-50 ή 55-45 και να αισθανόμαστε ότι μας παίζουν 90-10 υπέρ μας, επειδή έτσι μας συνήθισε  η οικογένεια Βαρδινογιάννη (που ευχαριστεί τον Πέτρο Κόκκαλη για τις ευεργεσίες του στο ελληνικό ποδόσφαιρο).

-Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι ένα απάνεμο λιμάνι που προστατεύει και προστατεύεται από κάθε παίκτη, προπονητή, φίλαθλο και διοικούντα.  Όλοι μαζί αυτοί οι παράγοντες είναι μια γροθιά. Έτσι, οι κραδασμοί των αποτυχιών απορροφούνται γρήγορα. Ο φίλαθλος και ο οπαδός δεν στοχοποιείται. Νιώθει ευγνωμοσύνη και γίνεται δέκτης ευγνωμοσύνης από τη διοίκηση, τον προπονητή και τους παίκτες. Αυτά όλα ονομάζονται ΥΓΕΙΑ. Προσωπικά, θεωρώ μεγαλύτερη στιγμή ακόμη και από τις κατακτήσεις τίτλων, όταν οι εκατοντάδες οπαδοί μας πήγαν σε προπόνηση στο ΟΑΚΑ να συμπαρασταθούν στον Ομπράντοβιτς και τους παίκτες μετά τον προ διετίας πρόωρο ευρωπαϊκό αποκλεισμό.

Για να μη μακρυγορώ, αυτά είναι μόνο μερικά ενδεικτικά παραδείγματα του ΥΓΙΟΥΣ προτύπου ΟΜΑΔΑΣ που προβάλλει ο μπασκετικός Παναθηναϊκός, η κορυφαία ελληνική ομάδα σε όλα τα σπορ στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.

Ο τρόπος που διοικήθηκε έπρεπε να είναι φάρος και για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, όμως εκεί ο μεγαλομέτοχος και  οι παρατρεχάμενοι συμβουλάτορες έβλεπαν μόνο άλλη μια εταιρεία……Όμως ούτε καν ως τέτοια δεν την διοίκησαν……

Τα αποτελέσματα γνωστά και στις δύο περιπτώσεις.

ΤΑ ΛΕΜΕ

Ο ΦΙΛΟΣ ΣΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ-ΦΡΕΝΤΟ

Υ.Γ 1 Δεν είμαι από τους λεγόμενους «μπασκετικούς» Παναθηναϊκούς φιλάθλους. Κάθε άλλο, αν και έχω παρακολουθήσει διαχρονικά την ομάδα μπάσκετ.

Υ.Γ 2 Το άρθρο αυτό θα ήθελα να μην θεωρηθεί αγιογράφημα των  Αφών Γιαννακόπουλων, για τους οποίους πιστεύω ότι δεν πρόσφεραν όσα μπορούσαν στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, αφού κάποιες «κακές» συναναστροφές τους αποπροσανατόλισαν…..